Spannend

De herfstvakantie is traditiegetrouw spannend.
En dan heb ik het niet over Halloween of andere griezels.
Kleine broer heeft het in deze periode vaak moeilijk.
Tot over de helft geraakt zonder al te veel brokken.

Vandaag was echt spannend.
Samen met kleine broer naar de bioscoop.
Vooraf veel over gepraat.
Grote broer uit logeren.
Trailer van film bekeken.
Plaatsen niet in het midden.

Tijdens de film voelde ik zijn handen klam worden.
Eens terug buiten zag hij er uitgeput uit.
Thuis aangekomen wou hij niet van de fiets.
Een bui.
Ik laat hem alleen.
Na een tijdje kan ik naast hem gaan zitten.

Kleine broer vraagt om een schatkist te knutselen.
Voorspelbaarheid troef: we volgen de stappen die beschreven staan in het knutselboek.
Het eindresultaat staat vooraf vast.
Ik knutsel.
Kleine broer zit naast mij aan tafel.

De oven tuut.
We ruimen op.

Na het eten spelen we het wilde dieren spel op het toilet.

Slaap wel, mijn held.
Je was ook deze avond je drukte-beestjes te slim af.

Wachten

Ik begin aan dit bericht als ik zit te wachten op de twee broers.
Ondanks een wasrek droge was die vraagt om opgeplooid te worden.
Ondanks een wasmachine vol vuile was die vraagt om gewassen te worden.
Ondanks...
Zit ik te wachten.

Thuiskomen is altijd moeilijk voor kleine broer.
We spreken altijd vooraf af wat er dan verwacht wordt van hem.
Papa spreekt dit nu af in de auto.

Ik heb beter niets om handen.
Zodat ik kleine broer kan helpen bij dat wat van hem verwacht wordt.

Niets om handen.
En niet te veel in mijn hoofd.

Dus zit ik hier te wachten.

Voorraad

Kleine broer heeft onverwacht al twee dagen ongelukjes.
Zo geraak ik door mijn voorraad broekjes van spons.
Dus moet hij noodgedwongen een jeans aan.
Moeilijk.

En dan vraag ik me af.
Was het een goed idee om die lange broeken van spons te introduceren.

Toch denk ik het wel.

Dankzij die broeken is de overgang van kort naar lang vlekkeloos verlopen.
We hadden kleine broer ongetwijfeld ook weer kunnen laten wennen aan jeans dragen.
Wennen?
Aanleren om de extra prikkels/ irritatie van de jeans te verdragen.

Er zijn zoveel irritaties en prikkels die we niet kunnen wegnemen.
Waarbij we hem enkel kunnen leren om ze te verdragen.
Al dan niet doseerbaar.

Dan vind ik de broeken van spons nog altijd verdedigbaar.

Alleen jammer dat ik door mijn voorraad zat op een maandag.
Als de sponzen-broeken-winkels gesloten zijn.

Halloween

Director's cut

Als een volleerde regisseur waakt kleine broer erover dat niet van de vaste scenario's wordt afgeweken.

Zo ook met de douche.

Take 1.

Ik zet de douche aan.
Niet te warm.

Kleine broer gaat naar het toilet.
Onder de douche.

Ik laat hem even alleen.
Kom hem inzepen.

Ik laat hem even alleen.
Ik kondig aan dat hij nog even mag spelen onder de douche.

Kleine broer sluit de kraan.
Ik leg een handdoek klaar op het toilet.
Een tweede handdoek hou ik klaar.

Ben je klaar, mama?
Ligt alles klaar?

Hij opent de douchedeur.
Ik wikkel hem in de handdoek.
Zet hem op het toilet.
Droog kleine broer af.

Kleine broer gaat nog eens naar toilet.
En dan wacht hij op de trap op mij.

Klaar voor het volgende scenario.
Het bedritueel.

Kleine broer.
Hoofdrolspeler en regisseur.

Snoep

Voorstelling op school.
Op het einde worden er snoepjes in het publiek gegooid.
Kleine broer kan er geen vangen.

Ik haal hem af aan de klas.

Rode wangen.
Tranen in de ogen.
Mama, er werd snoep gegooid.
Ik had er geen.

Verdriet verbijten.
Hij wil niet getroost worden.

Grote ontzetting.

Het leven is niet altijd eerlijk.

230

Kleine broer vindt keuzes maken moeilijk.
Moeten beslissen bezorgt hem stress.
Wat kiezen?
Wat als hij iets kiest wat niet leuk is?
Of nog erger, iets wat niet lekker is.

Vaak lost hij dit op door het voorbeeld van grote broer te volgen.
Bijvoorbeeld op restaurant.

Op andere momenten lossen wij dit voor hem op.
Voorspelbaarheid.

De laatste maanden lazen we 's avonds kleine broer telkens 3 bladzijden voor uit de verhalenbundel van Pipi Langkous.
Geen keuzestress.
230 pagina's telt onze verhalenbundel.

Vanavond heb ik pagina 230 voorgelezen.
Voor de tweede keer al dit jaar.

Wat gaan we morgen lezen, kleine broer?
We beginnen gewoon opnieuw.

Voorspelbaarheid in het kwadraat hier.

Kunnen verliezen

Kunnen verliezen is niet iedereen gegund.

Kleine broer heeft hard geoefend.

Van boos worden als hij verliest en alles op de grond gooien.
Naar stoppen als hij zijn verlies voelt aankomen.
Of een tegenspeler die het verliezen aankondigt:
O, o kleine broer.
Daar komt een pestkaart.
Dat helpt.

Maar de beste strategie?

Altijd een ploeg vormen met de beste speler.
Maanden heeft kleine broer nooit alleen willen spelen.
Tot deze zomer.
Hij had de spelregels van elk spelletje onder de knie.
De voorspelbaarheid was groot genoeg.

Net als de potentiële kans op een overwinning.

Meisjesdingen

Alleen thuis met de jongens.
Ik ga in bad.

Grote broer duikt mee het bad in.
Kleine broer zit op een trapje ernaast.

En dan beginnen de meisjesdingen.

Kleine broer haalt de gezichtsscrub uit de kast.
Hij scrubt er zijn benen mee.
Grote broer neemt zijn voeten onder handen.

Dan besluiten ze dat het genoeg is met die meisjesdingen.

Ze laten het water lopen.
Spoelen het bad.
Nemen het badspeelgoed.
Laten het bad opnieuw vol lopen.
Monsters en helden veroveren onze badkamer.

Met een gezichtsmasker op, sla ik de chaos in bad gade.
Mijn gezicht kraakt.
Ik glimlach.

Uno

Kleine broer speelde deze vakantie wel 100 keer Uno.
Eerst nog de dieren versie.
Nadien de cijferversie.

Het verwonderde mij.
Een kind met autisme dat graag gezelschapsspelletjes speelde?

Maar eigenlijk is er niets zo voorspelbaar als een gezelschapsspel.
Alles verloopt volgens vooraf afgesproken regels.

Ofwel krijg je een kaart van dezelfde kleur.
Ofwel van hetzelfde cijfer.
Ofwel een kaart waar je voorlopig niets mee aan kan.
Ofwel een pestkaart waarmee je je buur de muren kan opjagen.
Ok die buur kan jou pesten.
Maar dankzij de verwisselkaart bij de cijfervariant, kan jij die ook terug pesten.

Het enige wat echt onvoorspelbaar is, is wie zal winnen.
Dus dat heeft enige oefening gevraagd.

Ach, als je verliest dan speel je gewoon nog een keer.
En zo komen we aan wel 100 keer hetzelfde spel.

Record

Vandaag was de siroop op in een half uur.
Record gevestigd.

Ziek

Kleine broer is ziek.
Gebeurt wel vaker.
Deze keer een longontsteking.
Met daarbij uitslag over heel zijn lichaam.

En net die combinatie bezorgt ons veel werk.

Kleine broer die als we hem in de zomer insmeren, meteen zich gaat afdrogen aan een handdoek.
Kleine broer smeren we nu 's morgens en 's avonds van kop tot teen in.

Kleine broer die niet tegen vreemde smaken kan.
Kleine broer moet nu siroop innemen.
Drie uur heeft hij er vandaag over gedaan om zijn siroop in te nemen.
Hij viel zelfs op mijn schoot in slaap.
Gelukkig maar één keer per dag siroop.

Soms kan het ook meezitten.

Moussaka

Ik schreef al eerder over ons vast weekmenu.

Omdat we het hier met drie wel gehad hebben met de taarten, maakten we zondag moussaka.
We betrokken beide broers.
Lieten hen tussendoor snoepen van de verschillende ingrediënten.
Toonden gisteren trots het eindresultaat.
Dit eten we morgen.

Tot zover ging alles vlot.

Tot ik deze avond de ovenschotel op tafel zet.

Kleine broer lustte de komkommers die erin zaten niet.
Dat het eigenlijk courgette was, wou hij niet horen.
En wat is dit? En wat is dat?
Waar is het vlees?

Hij kreeg geen hap door zijn keel.

Toch maar weer taart volgende week?

Computerspel

Kleine broer ziek.
Ik kruip met kleine broer in bed.
Val in slaap.
Word wakker om drie uur.
Geradbraakt.
Verlang al naar de avond.

Nog geen half uur later groot conflict met grote broer.
De moed zakt me in de schoenen.

Tot grote broer voorstelt zijn computerspel te spelen.
Met drie zitten we voor de computer.
Als er geen tijdsdruk is speelt grote broer.
Als het snel moet gaan, mag ik de toetsen bedienen.
En kleine broer zit op zijn kussen en voorziet ons van commentaar.

Gezelligheid troef hier, zo een computerspel.

Rust

Ik schreef gisteren over het gebruik van melatonine.
Gelukkig hebben we dit minder nodig.
Ik vroeg me af hoe dat komt.

Misschien begrijpen wij kleine broer beter?
En kleine broer zichzelf?
Als hij bijvoorbeeld vraagt om wilde dieren op te sommen.

Maar echt weten doe ik het niet.

Tot ik me vandaag na een aantal hectische uren realiseerde,
dat misschien het enige wat echt het verschil maakt onze ingesteldheid is.
Onze rust of onrust straalt ook af op kleine broer.

Grote verantwoordelijkheid.

Melatonine

Kleine broer zijn hoofd komt soms moeilijk tot rust.
Daarom zijn we een jaar geleden op advies van de neuroloog gestart met het gebruik van melatonine.
Werkt prima. Binnen het half uur ligt hij in slaap.

Ook best spannend aanvankelijk.
Kleine broer moet binnen het half uur in zijn bed liggen, anders is het effect voorbij.
Daarom krijgt kleine broer het medicijn in zijn bed, samen met een yoghurtje, voor zijn verhaal.

Dankzij de melatonine kunnen we met de twee broers op reis.
Kunnen we mee op weekend.
Kleine broer krijgt het medicijn.
En dan zetten we ons naast hem met een boek.
Hoe druk zijn hoofd ook is.
Na maximaal een half uur valt hij als een blok in slaap.

Alleen werkt de melatonine maar gedurende 4 tot 6 weken.
Dan heeft het geen effect meer en moeten we weer minstens 4 weken te zien overbruggen.
Dus moeten we er planmatig mee om gaan.

Om kleine broer zijn ritueel niet te moeten veranderen, eet hij die avonden ook een yoghurtje met een placebo erin.

Op een avond zegt kleine broer:
'Mama, je hebt je vergist.
Je hebt mij het alsof medicijn gegeven.'

Puzzel

Al weken proberen wij hier om een houten puzzel te maken.
6 vormen die in een houten vierkant moeten.
Gisteren steek ik grote broer onder de douche.
Kleine broer zegt rustig dat hij de puzzel heeft gemaakt.
Dan is het stil.

Waarom kan ik die puzzel maken, mama?