Kleine broer heeft mama voor zich alleen.
Deze week vroeg hij om zijn cupcake te mogen versieren voor het dessert.
Hij hield het nog bescheiden ;)
maandag 29 september 2014
dinsdag 23 september 2014
Tovervinger
Deze avond samen met grote broer de wondere wereld van Roald Dahl betreed.
Hij drie bladzijden lezen en ik drie.
Wat een wereld gaat er voor ons open.
Hij drie bladzijden lezen en ik drie.
Wat een wereld gaat er voor ons open.
maandag 22 september 2014
Herfst
Hoewel de zon scheen, haalde kleine broer zijn knutselkoffer naar beneden.
Kleine broer en ik gingen punniken.
Grote broer maakte zijn eerste armbandje.
De zomer lijkt echt gedaan in het hoofd van de twee jongens.
Kleine broer en ik gingen punniken.
zondag 21 september 2014
zaterdag 20 september 2014
Franske
Als het aan grote broer ligt, kijken we vanaf nu elke zaterdagavond met z'n vieren tv.
Voor vanavond had hij nog iemand uitgenodigd.
Voor vanavond had hij nog iemand uitgenodigd.
Vuile was
Zaterdagmorgen, traditiegetrouw een bui waarmee de spanning van de week geventileerd kan worden.
Ook vandaag.
Conflict aan tafel.
Kleine broer moet naar de gang.
Hij weigert en het gedrag verergert.
Kleine broer, ik heb jou al vijf keer gevraagd om naar de gang te gaan.
Nu moet je naar je kamer gaan.
Die zin werkt als een rode lap op een stier.
Ik weet het.
Maar zijn kamer is de enige plaats waar hij een volledige reset kan doen.
De zin uitspreken is een ding. Hem waarmaken iets anders.
Dus begint het negeren.
Kleine broer totaal ontredderd.
Nood aan nabijheid maar tegelijk raakt hij van nabijheid alleen maar meer overprikkeld.
Dus negeren we en wachten we.
Maar als de vuile was door de keuken vliegt en een vuile onderbroek in de nek van grote broer dreigt te belanden.
Dan zet ik hem toch in de gang.
Al een paar meter dichter bij de kamer.
Ook vandaag.
Conflict aan tafel.
Kleine broer moet naar de gang.
Hij weigert en het gedrag verergert.
Kleine broer, ik heb jou al vijf keer gevraagd om naar de gang te gaan.
Nu moet je naar je kamer gaan.
Die zin werkt als een rode lap op een stier.
Ik weet het.
Maar zijn kamer is de enige plaats waar hij een volledige reset kan doen.
De zin uitspreken is een ding. Hem waarmaken iets anders.
Dus begint het negeren.
Kleine broer totaal ontredderd.
Nood aan nabijheid maar tegelijk raakt hij van nabijheid alleen maar meer overprikkeld.
Dus negeren we en wachten we.
Maar als de vuile was door de keuken vliegt en een vuile onderbroek in de nek van grote broer dreigt te belanden.
Dan zet ik hem toch in de gang.
Al een paar meter dichter bij de kamer.
maandag 15 september 2014
Halfvolle yoghurt
De papa en ik overlopen het boodschappenlijstje.
Grote broer:
Liever geen halfvolle yoghurt.
Die is te snel op.
zondag 14 september 2014
zaterdag 13 september 2014
Domino of zo
Geen enkel spel kon hem boeien.
Verveeld liep hij heen en weer.
Tot hij de domino-doos uit de kast haalde.
En alleen aan de slag ging.
Meer dan een jaar in zijn bezit.
Gekregen voor zijn verjaardag.
Er was een tijd dat hij niets anders maakte dan rijtjes.
Maar niet het voorbije jaar.
Ik had meer met de domino gespeeld dan hij.
Tot vandaag.
woensdag 10 september 2014
Buiig
Met de tweede schoolweek komen ook de buien.
Zaterdagmorgen trakteerde kleine broer ons er op een.
En ook deze avond barste er weer een los.
Kleine broer wordt dan heen en weer gesleurd tussen zijn verlangen naar nabijheid en het compleet overprikkeld zijn.
Hij is ondertussen ook zo een grote kleine broer geworden dat we hem niet meer veilig de trap kunnen opdragen naar zijn kamer.
Dus wachten we.
Herhalen we.
Negeren we zoveel als mogelijk is.
Herhalen we.
Ik verwacht dat je naar je kamer gaat.
En toen grote broer in bed lag.
Toen was kleine broer naar zijn kamer gegaan.
Kon hij rustig aan tafel komen zitten om te eten.
Had hij daar waar hij gespuwd had, opgekuist.
En de duplo die hij in de gang had rond gegooid, opgeruimd.
En dat allemaal met als enige hulp, mijn geduld.
Zaterdagmorgen trakteerde kleine broer ons er op een.
En ook deze avond barste er weer een los.
Kleine broer wordt dan heen en weer gesleurd tussen zijn verlangen naar nabijheid en het compleet overprikkeld zijn.
Hij is ondertussen ook zo een grote kleine broer geworden dat we hem niet meer veilig de trap kunnen opdragen naar zijn kamer.
Dus wachten we.
Herhalen we.
Negeren we zoveel als mogelijk is.
Herhalen we.
Ik verwacht dat je naar je kamer gaat.
En toen grote broer in bed lag.
Toen was kleine broer naar zijn kamer gegaan.
Kon hij rustig aan tafel komen zitten om te eten.
Had hij daar waar hij gespuwd had, opgekuist.
En de duplo die hij in de gang had rond gegooid, opgeruimd.
En dat allemaal met als enige hulp, mijn geduld.
vrijdag 5 september 2014
Playmobil
Grote broer kan helemaal opgaan in de wondere wereld van Playmobil.
Kleine broer zoekt naarstig naar de sleutel die hem toegang kan geven tot deze wereld.
Tevergeefs.
De moeilijkheden starten al bij het opzetten van zijn kamp.
Ofwel heeft hij geen idee wat hij wil bouwen.
Ofwel heeft hij een idee in zijn hoofd maar kan hij het niet realiseren.
Maar ook dan heeft hij hulpbronnen.
Of hij vraagt aan grote broer of hij bij hem mag wonen.
Of hij bouwt na wat op de doos staat.
Of soms gaat het hier al fout.
En dan begint het spelen.
Hier heeft hij maar een hulpbron.
Vragen aan grote broer of hij hem een opdracht kan geven.
Lukt dat niet?
Dan kent kleine broer maar een spel: grote broer zijn kamp aanvallen...
Deze zomer vertelde ik kleine broer dat met playmobil spelen moeilijk is voor zijn hoofd.
Kleine broer erkende dit.
Maar de aantrekkingskracht van de wereld van playmobil is groot.
Die wereld waarin grote broer uren kan doorbrengen.
Dus sinds een paar dagen vraagt kleine broer weer of hij met playmobil mag spelen.
Ik zal niet aanvallen, mama.
Probeer maar, jongen.
En terwijl hij de trap op klimt naar boven, bewonder ik zijn moed.
Maar ik zet ook meteen de babyfoon aan.
Dan hoor ik wanneer het tijd wordt om te gaan bemiddelen.
Kleine broer zoekt naarstig naar de sleutel die hem toegang kan geven tot deze wereld.
Tevergeefs.
De moeilijkheden starten al bij het opzetten van zijn kamp.
Ofwel heeft hij geen idee wat hij wil bouwen.
Ofwel heeft hij een idee in zijn hoofd maar kan hij het niet realiseren.
Maar ook dan heeft hij hulpbronnen.
Of hij vraagt aan grote broer of hij bij hem mag wonen.
Of hij bouwt na wat op de doos staat.
Of soms gaat het hier al fout.
En dan begint het spelen.
Hier heeft hij maar een hulpbron.
Vragen aan grote broer of hij hem een opdracht kan geven.
Lukt dat niet?
Dan kent kleine broer maar een spel: grote broer zijn kamp aanvallen...
Deze zomer vertelde ik kleine broer dat met playmobil spelen moeilijk is voor zijn hoofd.
Kleine broer erkende dit.
Maar de aantrekkingskracht van de wereld van playmobil is groot.
Die wereld waarin grote broer uren kan doorbrengen.
Dus sinds een paar dagen vraagt kleine broer weer of hij met playmobil mag spelen.
Ik zal niet aanvallen, mama.
Probeer maar, jongen.
En terwijl hij de trap op klimt naar boven, bewonder ik zijn moed.
Maar ik zet ook meteen de babyfoon aan.
Dan hoor ik wanneer het tijd wordt om te gaan bemiddelen.
woensdag 3 september 2014
De eerste schooldag
De eerste schooldag begon hier om 7 uur.
Vanuit zijn hoogslaper roept kleine broer dat hij niet uit bed wil en niet naar school wil.
Wat geeft hem zo veel stress dat hij meteen blokkeert?
Ik struim mijn geheugen af. Herinner flarden van gesprekken de voorbije dagen.
En gok.
Misschien beslist juf wel dat de derde kleuterklassers dit jaar niet moeten werken.
We weten niet wat juf zal beslissen.
Bingo.
Op naar de badkamer.
Kleren die hij tijdens de vakantie regelmatig droeg wachten hem op.
De spanning is zo groot dat hij geen jeans aan zijn lijfje kan verdragen.
Gelukkig lag er een zachte outfit in de kast.
Op naar de keuken.
Waar kleine broer geen hap door zijn keel krijgt.
Op naar school dan.
We nemen vlot afscheid van grote broer op de grote speelplaats.
Hij begint meteen te spelen.
Op naar de kleuterspeelplaats.
Verklede juffen.
Mama's en papa's die koffie drinken.
Kindjes die bellen blazen.
En kleine broer die gaat naar de gang.
Hangt zijn jas aan de kapstok.
Gaat zelf rustig onder de kapstok zitten.
Wat kan jij goed voor jezelf zorgen.
Vanuit zijn hoogslaper roept kleine broer dat hij niet uit bed wil en niet naar school wil.
Wat geeft hem zo veel stress dat hij meteen blokkeert?
Ik struim mijn geheugen af. Herinner flarden van gesprekken de voorbije dagen.
En gok.
Misschien beslist juf wel dat de derde kleuterklassers dit jaar niet moeten werken.
We weten niet wat juf zal beslissen.
Bingo.
Op naar de badkamer.
Kleren die hij tijdens de vakantie regelmatig droeg wachten hem op.
De spanning is zo groot dat hij geen jeans aan zijn lijfje kan verdragen.
Gelukkig lag er een zachte outfit in de kast.
Op naar de keuken.
Waar kleine broer geen hap door zijn keel krijgt.
Op naar school dan.
We nemen vlot afscheid van grote broer op de grote speelplaats.
Hij begint meteen te spelen.
Op naar de kleuterspeelplaats.
Verklede juffen.
Mama's en papa's die koffie drinken.
Kindjes die bellen blazen.
En kleine broer die gaat naar de gang.
Hangt zijn jas aan de kapstok.
Gaat zelf rustig onder de kapstok zitten.
Wat kan jij goed voor jezelf zorgen.
dinsdag 2 september 2014
Babyfoon
Onze babyfoon beleeft een tweede jeugd.
Als de broers boven spelen en ik doe het huishouden in de keuken.
Dan luister ik mee.
Wordt het te druk boven, dan vraag ik:
Alles ok, jongens?
Ja, mama.
Of:
Kleine broer, ik hoor grote broer een grens aangeven.
Het is belangrijk dat je die respecteert.
Of, alles meteen laten vallen en naar boven rennen.
Alleen mag ik het geen babyfoon meer noemen van grote broer.
Het is een grote - foon.
Als de broers boven spelen en ik doe het huishouden in de keuken.
Dan luister ik mee.
Wordt het te druk boven, dan vraag ik:
Alles ok, jongens?
Ja, mama.
Of:
Kleine broer, ik hoor grote broer een grens aangeven.
Het is belangrijk dat je die respecteert.
Of, alles meteen laten vallen en naar boven rennen.
Alleen mag ik het geen babyfoon meer noemen van grote broer.
Het is een grote - foon.
Abonneren op:
Posts (Atom)