Gisteren terug gekomen van een weekje weg.
Het was leuk.
Gewoon even weg.
Hoeveel ik achter me had gelaten werd me de laatste nacht pas echt duidelijk.
Alles wat ik achter mij had gelaten leek die nacht terug te keren in mijn hoofd.
Denk dat het wel drie uur was voor ik mijn slaap vond.
Met kleine broer ging het goed.
Alleen op het potje gaan was altijd moeilijk.
Maar voor de rest: prima gedaan jongen.
Vandaag, de eerste dag van het nieuwe jaar gaat het moeilijker.
Een uur over gedaan om zijn tanden te poetsen en op potje te gaan. Dat kan tellen.
Decompensatie van de voorbije vakantie?
Of gewoon het gekende patroon (ondertussen)?
Dat op gewone vakantiedagen vaak geen land te bezeilen lijkt met kleine broer?
We zien wel wat er nog komt.
Tanden zijn toch gepoetst ondertussen.
En een nieuwe regel geïnstalleerd:
bij elke maaltijd (of laat ons bescheiden beginnen - bij het ontbijt) eten we een stukje fruit.