Drukke dag ..

De dag gestart met een gezelschapsspel. Altijd spannend.
Kan kleine broer zich aan de regels houden? Hoe zal hij reageren als hij verliest?
Kleine broer won, gelukkig maar.
Om negen uur in de auto richting tandarts. Kleine broer wou als eerste in de stoel. Wat was hij flink!
Ook nadien, tijdens het wachten was hij flink.
Alleen, maar één speelgoedje mogen kiezen uit de doos vond hij heel moeilijk.
De dieren zijn toch vriendjes? De tandarts moest er om glimlachen.
Flink gedaan jongens! Ook jij grote broer.

In de namiddag naar de accordeon winkel.
Wij vonden kleine broer daar weer zo moeilijk aanstuurbaar.
De dame vond de winkel vond hem een guitige kerel.
Soms onderschat ik hoe charmant en innemend hij is.

Ik besefte vandaag dat ik bij kleine broer zo hard focus op zijn handicap dat ik al de rest lijk te vergeten.
Ik denk dat het komt omdat hij zo onvoorspelbaar is. Je weet niet wat je mag verwachten.
En vooral als het moeilijk gaat bestaat er geen standaardaanpak die altijd werk.
Tenzij preventief te werk te gaan.
Maar dan lijk je zo dicht op zijn vel te zitten...

Moeilijke afwegingen.
De onvoorspelbaarheid: zal hij flink zijn of niet?
En indien niet, krijg ik hem dan bijgestuurd?
Stel nu dat ik hem niet krijg bijgestuurd?
Bewijs dat ik een slechte moeder ben? Ik denk het niet.
Wel bewijs dat omwille van zijn handicap sommige situaties gewoon te moeilijk zijn.
En dan heb ik twee keuzes: de confrontatie aangaan of negeren en mijn grenzen verleggen.

Caesar

Kleine broer heeft twee rode oren en een rode keel. Maar geen koorts.
Vandaag hadden we met twee verlof om cadeautjes te gaan kopen.
Kleine broer mee.
Tegen elf uur werd het hem te veel. Gelukkig konden we snoepjes kopen in de winkel.
Knap gedaan jongen!
Net zoals je na de middagdut mooi alleen zat te spelen in de living.
Je weet niet dat je het kan.
Maar telkens als je op mij zit te wachten hoor ik jou de gekste avonturen beleven.
Vandaag bezocht Caesar je zoo...
Morgen naar de tandarts. Ik vind het vast even spannend als jij.

De vakantie was heerlijk.
Meer dan twee maanden later blijf ik er naar terug verlangen.
Vandaag leek het even of we weer met vakantie waren. Gaan wandelen in het bos.
Grote broer flink 7 km gestapt. Kleine broer rustig op de rug.
Maar thuis om één uur. Boterhammen gegeten en dan een korte middagdut.
Te korte middagdut. De tekenfilm kon hen niet boeien. Ze waren helemaal uitgelaten.
En dan krijg je het amper gedraaid.
Als de kinderen dan eindelijk in bed liggen, stroomt de adrenaline door mijn aders.
Ik lijk wel voor een trein te lopen.
Ik dacht dat die adrenaline shoot van het werk kwam. maar zelfs deze avond - dat er niet overdreven veel werk op me wacht - giert de adrenaline door mijn lijf.
Ik denk, ik zoek, ik vraag en wacht ... totdat heel die mallemolen tot stilstand komt.

Gedaan

Vakantie is nu helemaal gedaan.
Ons lijkt ze best wel meegevallen. Maar waarschijnlijk was het ook heel zwaar.
Kleine broer zijn handicap gaat nooit weg.
Zelfs al rijden we tot de zuidpool.
Wat soms zo moeilijk te hanteren is dat de handicap zich enkel uit door probleemgedrag.
Soms is het probleemgedrag zo groot dat je de handicap uit het oog verliest.
Maar toch viel de vakantie mee.
En nu we terug thuis zijn, wordt het tijd om de puntjes terug op de i te zetten.
De hele zondag waren de jongens onhandelbaar. De vermoeidheid sloeg toe.
Vanaf nu weer op tijd in bed. En meteen slaat de stress weer toe.
Want op tijd in bed betekent de klok in de gaten houden, tijdig plannen zodat tegen half acht kleine broer en tegen half negen grote broer in bed ligt.
Om dan hun middagdutjes niet te vergeten.
Ach, het is wat het is.
Het was leuk om de tijd uit het oog te kunnen verliezen.
Vanavond nu houden we hem weer goed in de gaten.

Reis

Onverwachts besloten om naar het zuiden te trekken.
Wegens financiële redenen doen we dit met de tent.
Zal dit lukken voor kleine broer?
Thuis gestart met slapen in een tent aan te leren. Na drie dagen nog geen enkele vooruitgang geboekt.
Wat heeft kleine broer geleerd.
Ik ben stout, word in bed gezet en mag nadien in slaap vallen in de tent.
Niet correct.
Dus gaan we weer een pictoboekje maken zodat hij leert hoe het wel moet.
Op een camping hebben we immers geen bed.

Lang geleden

Lang geleden dat ik nog iets geschreven heb. Alles leek zijn gangetje te gaan.
Kleine broer doet het goed op school. Juf in enthousiast en hij ook. Dus mama en papa ook.
Thuis luistert hij behoorlijk.
Het 'dreigen' met het bed is vaak al voldoende om hem te doen luisteren.
Misschien hebben we wel wat te veel de neiging om hem een tweede kans te geven en moeten we soms wat kordater zijn?
Kleine broer kan oeverloos onderhandelen.
Maar al bij al loopt het vlot.
Op een bui op een overvolle tram na dan.
"Stomme mama!"
Spuw, spuw.
En deze namiddag had grote broer opeens een beet van kleine broer. Tot bloedens toe.
Geen idee waarom of hoe.
Ze speelden samen verstoppertje.
Kleine broer vond grote broer in de hangmat en toen ging het fout.
Kleine broer zat een tijdje in zijn bed en nadien ging alles weer prima.

Opvallend hoe hij tijdens het avondritueel vertelt hoe de dingen moeten lopen:
"Wij doen dat toch zo?".
Of hoe hij zijn angst voor sandalen kan verwoorden:
"Mijn tenen gaan eruit vallen."

Gelukkig maar dat hij die taal heeft en niet alleen die tanden.

Voorbeelden

Gisterenavond belt de babysit.
Ze trof kleine broer rond acht uur rechtop in zijn bed, het raam wijd open.
We hebben hem er vandaag herhaaldelijk op aangesproken hoe gevaarlijk dit wel niet is.
Ik weet niet wat het verband is, maar toen we vandaag met het hele gezin naar de aristocatten keken maakte kleine broer er ons op attent dat de kleine poesjes ook uit de ramen hingen.
En hij heeft die film de laatste dagen al een paar keer gezien.

Kleine broer zegt aan tafel een lelijk woord tegen oma.
Papa zegt dat hij een mooi woord moet zeggen.
Kleine broer zwijgt. Papa maant hem opnieuw aan.
Kleine broer zegt niet te mogen praten met de mond vol.

Kleine broer ziet een vriendje iets doen wat niet mag.
Hij maakt mij hierop attent.
Ik zeg dat de mama hier wel zal op reageren.
Enige tijd later hoor ik de mama van het vriendje kleine broer een terechte opmerking geven.
Kleine broer antwoordt dat alleen zijn mama iets mag zeggen.

Een week later

Ondertussen zijn we meer dan een week later.
Veel voor grote en kleine broer gezorgd.

Positieve dingen gezien. Maar ook andere.

Kleine en grote broer luisteren prima.

Grote broer zit op de wip voor de middagdut. Zonder is hij in de namiddag niets waard. Met raakt hij 's avonds niet op tijd in slaap. En elke morgen is hij paraat om 8u.
Natuurlijk gaat luisteren beter als je uitgeslapen bent.

Kleine broer en grote broer leren beter met elkaar omgaan.

Je vraagt iets aan elkaar, je neemt het niet zomaar af. Je respecteert wat de ander zegt. Je probeert te overtuigen.
Gaat wel het best als ik er bij sta maar kom...

Grote broer kon al prima alleen spelen.

Kleine broer begint het nu ook te leren. Het is belangrijk dat je hem op gang helpt.
Maar dan kan hij wel even zonder hulp.

Gaan zwemmen en beide jongens hebben prima geluisterd.

Naar de zoo met vriendjes en hun mama. Alles loopt vlot tot...
Kleine broer bij het uitstappen zijn jas niet wil aantrekken...
(Mama kiest haar veldslagen, dus liep hij in zijn trui in de regen...)
Grote broer niet naast hem in de fiets mag komen zitten en hij dus maar begint te bijten.
Dankzij de snoepjes in mijn zak, kreeg ik grote broer er toch in.
Thuisgekomen wou hij niet als eerste gewassen worden, maar wou kleine broer ook niet spelen in de kamer, wou hij  niet in bed, wou hij niet,...
Tot hij in alle rust op het toilet boekjes zat te lezen.
Om dan nog een laatste keer alle registers open te trekken bij het slapengaan.

Bij het slapen gaan is kleine broer heel bepalend.
Hij bedenkt de meest waanzinnige redenen om het te rekken.
Hier moeten we de puntjes nog eens op de 'i' zetten.
Want na een leuke maar drukke dag, kunnen we die strijd missen als kiespijn.

De eerste keer werken met speelgoed - fotokaartjes

Voor het eerst sinds lang nog eens een vakantiedag alleen thuis met de kinderen.
Het vaste schema gebruikt om te starten:

1. aankleden;
2. ontbijten;
3. aan tafel spelen;
4. nadien alleen spelen (ik stuurde ondertussen een mail);

Ging relatief prima. Alleen hadden ze de poppenkast gekozen. Kleine broer was prima met de poppen aan het spelen. Grote broer die wou dat ik kwam meespelen.

5. naar buiten/ een boodschap doen: ging niet omdat het zadel te hoog stond van de fiets.

Terug naar binnen dan. Om dan toch even tot rust te komen: filmpje Heidi kijken.

Kleine broer vroeg om doktertje te spelen nadien.

Prima moment leek mij om de speelkaart te introduceren. Kleine broer koos de dokterstas.
Grote broer koos snel snel drie zaken. Hij gaat langs de ene kant van de living met de gekozen dieren spelen.
Kleine broer langs de andere kant met de dokterstas en de knuffels.
Lijkt prima te werken.
Tot grote broer vraagt of hij mee mag spelen en kleine broer OK zegt.
Moesten de knuffels gedeeld worden...
Ging prima zolang ik boven was....

Wat hebben we geleerd?
Een kaartje per keer kiezen. Grote broer goed laten nadenken.
Kleine broer heeft sowieso hulp nodig om te spelen. Eens aan het spelen kan je voorzichtig proberen om hem even alleen te laten.
Nog meer foto's maken van de playmobil, aardappel, electro, muziekinstrumenten, hamertje tik, steekparels, ...

Volgende keer beter.

Tja

Enkele weken terug: etentje op restaurant met verre familie.
In de auto spreken we af dat we de familie een hand zullen geven. Beide jongens doen het prima.
Als er nieuwe mensen binnen komen, vraagt kleine broer wel of hij die mensen ook een hand moet geven.
Twee maand later gaan we samen met oma iets eten.
Net voordat we het restaurant binnen gaan, vraagt kleine broer of hij nu ook de mensen een hand moet geven?

's Ochtends tonen we kleine broer altijd een foto van wie hem die dag komt halen van scholen.
Foto stoppen we dan in de boekentas.
Woensdagmiddag: mama en grote broer staan kleine broer op te wachten aan de klasdeur.
Kleine broer stapt naar ons en vraagt wie hem komt afhalen van school?
Mama had hem deze morgen geen foto getoond.

Onthutst

Januari, februari, maart zijn traditiegetrouw drukke maanden op het werk. Dat betekent in het beste geval 's ochtends nog wel de spits doormaken maar 's avonds laat thuis zijn. In het slechtse geval moeten we ook 's morgens al vroeg weg.
Nu er elke avond iemand is om de kinderen van school te halen, is de verleiding ook groot om nog wat langer door te werken in Brussel 's avonds. Rekening houdend met het vele werk.
Kortom de laatste weken heel weinig 's avonds alleen voor de kinderen gezorgd.
Tot vanavond.
Ik hoorde regelmatig signalen van de oma's en andere babysits dat ze 'wat moeilijk waren geweest'. Maar niemand kon dit concreet maken.
Hoog tijd dus om zelf nog eens de jongens door het avondritueel te leiden.
Morgen komt de thuisbegeleidster opnieuw langs.

Wat ik vanavond zag, onthutste mij.
Ik zag twee jongens die in alle eerlijkheid niet te genieten waren.

Grote broer die zette het bij elke 'neen' op een brullen.
Kleine broer is heel vermoeiend. 'Wat moeilijk zijn' lijkt mij een understatement.
Maar het concreet maken?
Omgaan met hem voelt aan als omgaan met een verwend kind, een kind dat niet gewoon is van te luisteren, een kind dat gewoon is van zijn zin te krijgen, afgeleid te worden,...
De hele structuur van het avondritueel leek ook verdwenen.

Kleine broer kan ook helemaal niet meer spelen. Hij zit grote broer heel dicht op zijn huid. Doet echt alles na. Prutsen met rietjes, brengt hem tot rust. Maar verder kan hij eigenlijk niets alleen.

Hoog tijd om terug wat zaken op orde te stellen. Maar hoe dit te combineren met een job als de mijne?

Knuffels

Mama heeft het druk op het werk.
Papa zorgt al de hele tijd voor kleine en grote broer.
Mama komt beneden en papa is even de kamer uit.
Kleine broer botst tegen de kast.
Hij zoekt papa om hem te troosten.
Mama niet.

Vanavond valt kleine broer uit bed.
Hij gaat op zoek naar zijn knuffels om hem te troosten.
Mama staat naast hem.

Vreemd.

Een nieuw verhaal

Gisteren was het de grote dag: kleine broer is gestart op school.
Vanaf nu is grote broer ook grote broer op school.
Vanaf nu is kleine broer ook kleine broer op school.
Kleine broer doet het goed.

Tijdens de vakantie waren we op reis.
Kleine broer vroeg elke avond in zijn bedje om de deur open te laten. Ook al was er nergens een deur te bespeuren in onze hotelkamer.
Kleine broer hield niet van de sneeuw. Als een kleine baby hing hij in de draagdoek op mijn buik.

Vanavond heb ik samen met hem gewacht op het lawaai dat het badwater maakt als het wegloopt. We hebben het niet gehoord.

Kleine broer is zo gevoelig voor lawaai. Van de werkmannen. Maar ook van een boze grote broer. Volgens kleine broer roept grote broer dan in zijn oor.
Even gevoelig is hij voor smaken. Prikwater is te straf. En sommige kindertandpasta's vindt hij veel te pikant.

En dit weekend hebben we picto boekjes gemaakt. Het was slikken. Erkennen dat hij een handicap heeft. Maar het helpt.