De vakantie was heerlijk.
Meer dan twee maanden later blijf ik er naar terug verlangen.
Vandaag leek het even of we weer met vakantie waren. Gaan wandelen in het bos.
Grote broer flink 7 km gestapt. Kleine broer rustig op de rug.
Maar thuis om één uur. Boterhammen gegeten en dan een korte middagdut.
Te korte middagdut. De tekenfilm kon hen niet boeien. Ze waren helemaal uitgelaten.
En dan krijg je het amper gedraaid.
Als de kinderen dan eindelijk in bed liggen, stroomt de adrenaline door mijn aders.
Ik lijk wel voor een trein te lopen.
Ik dacht dat die adrenaline shoot van het werk kwam. maar zelfs deze avond - dat er niet overdreven veel werk op me wacht - giert de adrenaline door mijn lijf.
Ik denk, ik zoek, ik vraag en wacht ... totdat heel die mallemolen tot stilstand komt.