Vakantie...

Gisteren een heerlijke dag doorgebracht in het pretpark.
Nu half negen. Afspraak was dat ze pas om negen uit hun bed zouden mogen. Benieuwd of het lukt.
Ik hoor de vloer boven al kraken....

Kerstvakantie. Voor het eerst sinds twee jaar zijn we niet op reis.
Geen permanente staat van vakantie.
Wel veel fijne vakantiemomenten:
Vriendje grote broer komt slapen en alles verloopt vlot.
(Kleine broer was bezorgd dat de logee de hele ochtend routine in de war zou sturen. Maar dat viel gelukkig mee. Iedereen kon op zijn vaste plaats zitten. Ook bij het tv kijken.)
Gaan eten met zijn allen. (We koken niet deze vakantie. Dus hebben we ondertussen al ervaring met gaan eten in drie restaurants. Telkens prima verlopen.)
Heerlijke kerstdag bij oma thuis.
Leuke pomponnetjes maken met grote en kleine broer samen.
Voor mezelf: na het lopen in een warm schuimbad duiken. (Toch al twee maal gelukt.) Maar vooral gaan lopen op zondag, woensdag, donderdag, zaterdag, .... Heerlijk!
Ook nog voor mezelf: fijn gaan winkelen met oma.
En elke morgen: drie filmpjes kijken op tv, kleren aan, ontbijten en dan samen werken in ons werkboek.

Conclusie: de kerstvakantie mag best nog even duren.

Woensdag 4 december

Kleine broer kondigt voor middagdutje aan dat hij vandaag niet meer naar buiten gaat.
Ik stel even later vast dat we geen brood meer in huis hebben...
Tafel aan de kant. Jongens halen hun race auto's uit de doos.
En ik bak wafels ondertussen.
En kleine broer? Die komt af en toe proeven of ik wel weet wat ik doe.
En grote broer? Die vindt het net een feestdag.

Luisteren

Traditiegetrouw is de herfst hier altijd heet.
Regelmatig heeft kleine broer dan de ene kortsluiting na de andere.
Telkens gaat dit gepaard met stevige buien.

En dan probeer ik vooral te luisteren.
Luisteren naar wat kleine broer vertelt doorheen de bui.
Uitdagend.
Broers buien kunnen indrukwekkend zijn.
Ik dacht altijd dat hij dan buiten zinnen was.
Misschien.
Maar hij verliest vooral even de trappers.
Kan de gewone sociale spelregels niet meer hanteren om te zeggen wat hij wil vertellen.
Wordt overspoeld door emoties.

Luisteren. Makkelijk zat als je kind praat.
Ongetwijfeld.
Maar het kantelpunt was voor mij toen kleine broer deze herfst midden in een bui zijn tanden in mijn hand zette.
Ik hield mijn adem in voor de pijn die zou komen.
Maar voelde niets.
Ondanks de intensiteit van de bui, kon broer zich beheersen.

Vaststelling: kleine broer wou mij iets vertellen, eerder dan mij pijn doen.
Uitdaging: uitzoeken wat hij mij dan wel wil vertellen.
Voorlopige conclusie: hij vertelt dat wat nu van hem verwacht wordt te moeilijk is.

Duidelijke communicatie zonder één woord te zeggen.

November

Day after

Gisteren terug gekomen van een weekje weg.
Het was leuk.
Gewoon even weg.
Hoeveel ik achter me had gelaten werd me de laatste nacht pas echt duidelijk.
Alles wat ik achter mij had gelaten leek die nacht terug te keren in mijn hoofd.
Denk dat het wel drie uur was voor ik mijn slaap vond.
Met kleine broer ging het goed.
Alleen op het potje gaan was altijd moeilijk.
Maar voor de rest: prima gedaan jongen.
Vandaag, de eerste dag van het nieuwe jaar gaat het moeilijker.
Een uur over gedaan om zijn tanden te poetsen en op potje te gaan. Dat kan tellen.
Decompensatie van de voorbije vakantie?
Of gewoon het gekende patroon (ondertussen)?
Dat op gewone vakantiedagen vaak geen land te bezeilen lijkt met kleine broer?
We zien wel wat er nog komt.
Tanden zijn toch gepoetst ondertussen.
En een nieuwe regel geïnstalleerd:
bij elke maaltijd (of laat ons bescheiden beginnen - bij het ontbijt) eten we een stukje fruit.