Tandenfee

Grote broer bracht het verhaaltje van de tandenfee mee naar huis van school.
Hij legde elke keer zijn tand onder zijn kussen.
Drie jaar geloofde hij erin.

Vandaag sneuvelde het verhaal van de tandenfee onder een bombardement van vragen.
Wat? Hoe? Waarom? Wat als?
Nog geen uur nadat kleine broer zijn eerste tand was verloren sneuvelde het verhaal.

RIP, lieve tandenfee.

Grenzen

Mensen die ons van nabij kleine broer zien opvoeden.

Er zijn er die soms hun twijfels hebben bij onze aanpak.

Kleine broer zijn grenzen respecteren?

Moet je hem niet juist leren om zijn grenzen te verleggen?

Wij weten met z'n allen niet hoe vaak hij die verlegt.

Dus als kleine broer zegt.
Hoofd te druk. Ik zie dat niet zitten.

Dan geloof ik hem.

Dan geloof ik dat hij geen energie heeft.

Om deze grens nu te verleggen.

De ervaring leert mij dat als kleine broer weet dat de grens gerespecteerd wordt.

Het soms lijkt alsof er energie vrijkomt.

Hij hoeft geen energie meer te investeren in het bewaken van de grens.

En soms krijg je dan dit.

Maar let op.
Wie dit als een strategie wil gebruiken.
Is er vaak aan voor de moeite. 

De eerste schooldagen

Schooldag 1 en 2 gingen vlot.
Schooldag 3 en 4 vond juf kleine broer heel druk.
De moed zinkt deze mama in de schoenen.
Daar gaan we...
Wat had ik dan gehoopt?
Dat alles vlekkeloos zou verlopen?
Misschien wel.

Schooldag 5 en 6 was kleine broer thuis wegens ziekte.
Schooldag 7. Kleine broer start terug op school.
Had ik niet meer moeten doen?
Juf picto's adviseren?
Juf dit? Juf dat?

Neen. Ik denk het niet.
Kleine broer en juf hebben vooral tijd nodig.
Tijd om elkaar te leren kennen.
Tijd om elkaar te aanvaarden.
Kleine broer heeft geen juf met picto's nodig.
Kleine broer heeft een juf nodig die hem in zijn hart sluit.

De eerste schooldag

Kleine broer zag het zitten.
Die eerste schooldag.

Tot grote broer 's nachts ziek werd.

En kleine broer alleen naar school trok.

Dapper!