Traditiegetrouw is de herfst hier altijd heet.
Regelmatig heeft kleine broer dan de ene kortsluiting na de andere.
Telkens gaat dit gepaard met stevige buien.
En dan probeer ik vooral te luisteren.
Luisteren naar wat kleine broer vertelt doorheen de bui.
Uitdagend.
Broers buien kunnen indrukwekkend zijn.
Ik dacht altijd dat hij dan buiten zinnen was.
Misschien.
Maar hij verliest vooral even de trappers.
Kan de gewone sociale spelregels niet meer hanteren om te zeggen wat hij wil vertellen.
Wordt overspoeld door emoties.
Luisteren. Makkelijk zat als je kind praat.
Ongetwijfeld.
Maar het kantelpunt was voor mij toen kleine broer deze herfst midden in een bui zijn tanden in mijn hand zette.
Ik hield mijn adem in voor de pijn die zou komen.
Maar voelde niets.
Ondanks de intensiteit van de bui, kon broer zich beheersen.
Vaststelling: kleine broer wou mij iets vertellen, eerder dan mij pijn doen.
Uitdaging: uitzoeken wat hij mij dan wel wil vertellen.
Voorlopige conclusie: hij vertelt dat wat nu van hem verwacht wordt te moeilijk is.
Duidelijke communicatie zonder één woord te zeggen.
