Drukke dag ..

De dag gestart met een gezelschapsspel. Altijd spannend.
Kan kleine broer zich aan de regels houden? Hoe zal hij reageren als hij verliest?
Kleine broer won, gelukkig maar.
Om negen uur in de auto richting tandarts. Kleine broer wou als eerste in de stoel. Wat was hij flink!
Ook nadien, tijdens het wachten was hij flink.
Alleen, maar één speelgoedje mogen kiezen uit de doos vond hij heel moeilijk.
De dieren zijn toch vriendjes? De tandarts moest er om glimlachen.
Flink gedaan jongens! Ook jij grote broer.

In de namiddag naar de accordeon winkel.
Wij vonden kleine broer daar weer zo moeilijk aanstuurbaar.
De dame vond de winkel vond hem een guitige kerel.
Soms onderschat ik hoe charmant en innemend hij is.

Ik besefte vandaag dat ik bij kleine broer zo hard focus op zijn handicap dat ik al de rest lijk te vergeten.
Ik denk dat het komt omdat hij zo onvoorspelbaar is. Je weet niet wat je mag verwachten.
En vooral als het moeilijk gaat bestaat er geen standaardaanpak die altijd werk.
Tenzij preventief te werk te gaan.
Maar dan lijk je zo dicht op zijn vel te zitten...

Moeilijke afwegingen.
De onvoorspelbaarheid: zal hij flink zijn of niet?
En indien niet, krijg ik hem dan bijgestuurd?
Stel nu dat ik hem niet krijg bijgestuurd?
Bewijs dat ik een slechte moeder ben? Ik denk het niet.
Wel bewijs dat omwille van zijn handicap sommige situaties gewoon te moeilijk zijn.
En dan heb ik twee keuzes: de confrontatie aangaan of negeren en mijn grenzen verleggen.