Zaterdagmorgen, traditiegetrouw een bui waarmee de spanning van de week geventileerd kan worden.
Ook vandaag.
Conflict aan tafel.
Kleine broer moet naar de gang.
Hij weigert en het gedrag verergert.
Kleine broer, ik heb jou al vijf keer gevraagd om naar de gang te gaan.
Nu moet je naar je kamer gaan.
Die zin werkt als een rode lap op een stier.
Ik weet het.
Maar zijn kamer is de enige plaats waar hij een volledige reset kan doen.
De zin uitspreken is een ding. Hem waarmaken iets anders.
Dus begint het negeren.
Kleine broer totaal ontredderd.
Nood aan nabijheid maar tegelijk raakt hij van nabijheid alleen maar meer overprikkeld.
Dus negeren we en wachten we.
Maar als de vuile was door de keuken vliegt en een vuile onderbroek in de nek van grote broer dreigt te belanden.
Dan zet ik hem toch in de gang.
Al een paar meter dichter bij de kamer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten