Hij mocht nog niet proeven van de cake.
Heen en weer geren in de keuken.
Met de borstel in de aanslag.
De lade van de vaatwas eruit.
Tot ik vond dat het niet meer kon en hij naar zijn kamer moest.
Kleine broer naar de gang waar hij op de trap begint te huilen.
Kom ik dichter dan brult hij dat ik hem aub moet gerust laten.
Hij verstopt zich in de living achter de zetel.
Ik stop grote broer in bed.
Na 10 minuten komt kleine broer erbij.
Hij onderhandelt nog wat.
Maar kruipt flink in bed in zijn kamer.
Ik vraag hem naar wat hem zo overstuur maakte.
Het zat in mijn hoofd dat ik cake mocht eten.
Hoe zouden we je hoofdje dan kunnen helpen?
Ik vond het goed dat je begon te huilen.
Zo kan de spanning uit je lijfje.
Waarop kleine broer zegt:
Ik zou nu stoppen met kletsen.
Anders verliezen we te veel tijd.
Slaapwel schat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten