Buiïg

Vandaag was de sfeer hier zoals het weer.
Voor het eerst sinds lang doken er weer buien op.
Eentje 's morgens vroeg aan het ontbijt. Waar is mama?
Een uur later een omdat hij niet kon vatten dat hij alleen moest spelen nu grote broer een vriendje op bezoek had.
En nog een uur later een laatste bui omdat vriendje van grote broer met zijn kasteel speelde.
Deze bui was zo groot dat hij vol rode puntjes stond, die bij het naar bed gaan nog steeds zichtbaar waren.
Wat nog opviel vandaag?
Kleine broer zegt echt alles na.
En als hij iets ziet onderweg, dan blijft hij dit benoemen tot wij dit bevestigen.
Maar deze avond zat hij ook flink aan tafel te wachten tot iedereen klaar was met eten.
En ondertussen heeft grote broer er 6 uur over gedaan om één klein stukje vis te eten.
Heerlijk toch?

En toch was het mooie dag. Met het snoeien van de struiken in de tuin en het leegmaken van de zandbak namen we definitief afscheid van de zomer.
Misschien brengen de kleuren van de herfst wel troost?